Co do zasady wierzyciel ma prawo do zastosowania tzw. ulgi za złe długi polegającej na korekcie zarówno podstawy opodatkowania jak i podatku należnego w przypadku gdy:

1. nieściągalność wierzytelności została uprawdopodobniona. Zgodnie z przepisem art. 89a ust. 1a uVAT  za uprawdopodobnioną, należy uznać taką wierzytelność, która nie została uregulowania lub zbyta w jakiejkolwiek formie w przeciągu 150 dni od dnia  upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub fakturze;
2. na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej (VAT-7 wraz załącznikiem VAT-ZD), zarówno wierzyciel jak i dłużnik są podatnikami VAT czynnymi, co więcej dłużnik nie jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, upadłościowego lub likwidacji;
3. od daty wystawienia faktury nie upłynęły 2 lata od końca roku, w którym wierzytelność powstała.

W przypadku jednak gdy sprzedaż dokonana jest na rzecz konsumentów, podatnik nie ma prawa do skorzystania z ulgi za złe długi. W ostatnim czasie zostało to potwierdzone w wyroku NSA z dnia 07 czerwca 2017 r. I FSK 1962/15. Sąd nie podzielił argumentacji skarżącego, że przepis art. 89a uVAT narusza postanowienia dyrektywy VAT 2006/WE/112, w szczególności jej art. 90. Uznał ponadto, że ustawodawca polski miał prawo ograniczyć korygowanie VAT należnego, gdyż miało to służyć unikaniu nadużyć.