W przypadku konieczności pobrania tzw. podatku u źródła, normą jest uzyskanie certyfikatu rezydencji kontrahenta. Tylko w taki sposób można stosować postanowienia umów międzynarodowych w sprawie unikania podwójnego opodatkowania z danym państwem.

Czym jest certyfikat rezydencji?

Zgodnie z definicją legalną znajdująca się w polskich ustawach o podatku dochodowym rozumie się przez to zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika. W ustawie nie został natomiast uregulowany fakt czy powyższe zaświadczenie ma być przedstawione w formie papierowej czy też może być nią forma elektroniczna. Przeglądając orzecznictwo w tym zakresie można dojść do wniosku, że organu podatkowe bardzo skrupulatnie sprawdzają wszystkie elementy certyfikatów rezydencji i bardzo często są one uznawane za nieprawidłowe.

Czy można legitymować się elektronicznym certyfikatem rezydencji?

W ostatnim czasie z takim pytaniem we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego wystąpiła polska spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. W przedmiotowej sprawie spółka nabywała z zagranicy usługi marketingowe, od których co do zasady trzeba odprowadzić podatek u źródła. Spółka nie miałaby jednak takiego obowiązku w przypadku gdyby dostawca tej usługi okazał ważny certyfikat rezydencji przed wykonaniem powyższej usługi. W państwie dostawcy normą była możliwość pobrania certyfikatu rezydencji ze strony urzędu skarbowego i przesłania go elektronicznie. Polska spółka postanowiła zadać pytanie czy taka forma będzie odpowiednia na gruncie polskich przepisów prawa podatkowego. Niestety organ podatkowy uznał stanowisko spółki za nieprawidłowe, twierdząc, że spółka powinna dążyć do uzyskania formy papierowej certyfikatu jeśli taka możliwość istniała. Nieoczekiwanie, interpretację zmienił Szef KAS, uznawszy, że w przypadku gdy w danym państwie istnieje możliwość uzyskania certyfikatu rezydencji w formie elektronicznej to polski organ podatkowy zobowiązny jest uznać go za pełnoprawny dokument i nie ma powodów do uzyskiwania formy papierowej.

Interpretacja indywidualna Szefa Krajowej Administracji Skarbowej z 26.06.2017 r., sygn.

DPP7.8221.33.2017.GFQV